Baba mesleklerini açıklayın!

Dağlıca’da hayatını yitiren gencecik çocukların sayısı 15 midir, 36 mıdır, 100 müdür bilinmez. Ondan önce de zorunlu askerlik görevini yerine getirirken çeşitli Kürt illerinde hayatını yitiren nice asker var. Bunların anaları babaları, eşleri nişanlıları, kardeşleri amcaları cenaze törenlerinde feryat ediyor. Sorulan ortak soru şu: neden? Neden yıllardır “çözüm süreci” dendi, şimdi savaş tamtamları? Çünkü halk bu savaşın bir ikbal savaşı olduğunu biliyor.

Bir politikacının ikbal hırsına kurban giden bu çocuklar, üstelik hep yoksul ailelerden geliyor. Ermenek’te madendeki iş cinayetinde ölen işçilerden birinin babası cenazeye yırtık lastik pabuçla gelmişti. Son günlerde savaşta hayatını yitiren bir askerin anası evladının tabutuna sarılmış “Affet beni oğlum, 18 bin liram yoktu!” diye ağlıyordu. Zenginler, patron sınıfından gelen gençler, “bedelli” denen sınıf ayrıcalığından yararlanıyor. Politikacı çocukları bedelliden yararlanmadı mı, 1990’lı yıllarda Tansu Çiller’in, plajda Akdeniz’e bakarak soğuk içeceğini yudumlayan oğlu gibi “yan gelip yatılan” türden askerlik yapıyor. Ölenler hep işçi, köylü, yoksul esnaf çocukları.

Onun için talep ediyoruz: Dağlıca’da ve başka çatışmalarda vurulup ölen askerlerin baba mesleklerini açıklayın! Açıklayın ki işçi sınıfı ve köylüler görsün, kimin savaşında kimin oğlu ölüyor!