Standart Profil işçileri yönünü arıyor

Standart Profil işçileri, Petrol-İş'te örgütlenmeye giriştikleri ilk günden beri çok mücadele etti, önemli kazanımlar sağladı. Ancak ne Düzce’de ne de Manisa’da hiçbir zaman tam olarak ipleri ellerine almadılar. Bugün işten çıkarma saldırısı ile karşı karşıyalar. Sendika yönetimi Düzce'deki fabrikada işçilere sahip çıkmak bir yana neredeyse bu saldırıyı meşrulaştırmaya çalışıyor. Bu saldırıyı püskürtebilmenin yegâne yolu işçilerin birliğinden, sendikayı da denetleyip zorlayacakları örgütlenmeleri kurmalarından geçiyor.

Düzce ve Manisa Standart Profil fabrikalarında son iki ay içerisinde onlarca işçi sağlık durumları gerekçe gösterilerek işten çıkartıldı. Düzce’de Eylül ayında 25, Ekim ayında ise 29 kişi olmak üzere toplamda 54 işçi, Manisa’da ise Kasım ayında 23 işçi İş Kanununun 25/1 maddesi gerekçe gösterilerek işten atıldı.

Bilindiği üzere bu firmanın Düzce fabrikasında Petrol-İş yetkili sendikadır. Manisa’daki fabrikada ise uzun bir süredir aynı sendika örgütlenme çalışması yapmaktadır. Bu bağlamda iki fabrikadaki işten atmaları farklı değerlendirmek gerekir.

Düzce’de işten atılan 54 işçi uzun bir süre sendikalarından yardım beklemiştir. Ancak yapılan tüm görüşmelerde sendika yöneticileri patronun küçülmeye gittiğini, bu nedenle bazı işçilerin işten çıkartılması gerektiğini, bunların da sağlık sorunları yaşayan işçiler olmasının normal olduğunu belirtmiştir. Kullanılan bu dil patronla aynı dildir ve bir nevi acizliğin dilidir. Sendika işten atılan üyelerine sahip çıkmadığı gibi yaşanan işten atılma olayını normalleştirmeye çalışmıştır. İşten atılan işçilerin ve özellikle de fabrika içindeki işçilerin yoğun tepkisi ve baskısı üzerine ise bir süre sonra sendika yöneticileri fabrikada ilerleyen günlerde yaşanacak işten atma saldırılarına izin vermeyeceklerini belirterek bu tepkileri azaltmaya çalışmıştır. Ancak bu açıklamalar işçiler için yeterli olmamıştır. İşten atılan bir grup işçi ise Düzce Meydanında yaptıkları basın açıklaması ile hem Standart Profil patronunu hem de sendika yönetimini ağır bir şekilde eleştirmişlerdir.

Manisa’da ise sendika Düzce’den farklı davranmıştır. İşten atılan işçilere sahip çıkmış, fabrika önünde defalarca kitlesel basın açıklamaları yapmıştır. Ancak buna rağmen işten atılan işçilerin büyük kısmı sendika ile ters düşmüş, başka arayışlar içerisine girmiştir. Bu nedenle sürekli yapılması planlanan eylemler kesilmiştir.

Her iki fabrikada çalışan işçiler çalışma koşularından, aldıkları ücretlerden ve iş güvenceleri ile ilgili yaşadıkları sorunlardan dolayı oldukça rahatsız. Her iki fabrikanın işçileri de şu an bir arayış içerisinde. Ancak bu arayış daha önceki dönemlerde olduğu gibi, sendika yöneticilerinin vaatleri ile giderilmeye çalışılırsa daha önce yaşanan sorunların tekrar etme ihtimali yüksek. Hele de Petrol-İş’te yaşanan son AKP operasyonu ile bu, ihtimalin ötesinde kesin bir sonuç olarak görülmektedir.

Standart Profil işçileri başlangıçtan beri çok mücadele etti ve bu mücadeleleri neticesinde oldukça önemli kazanımlar elde etti. Ancak ne Düzce’de ne de Manisa’da hiçbir zaman tam olarak ipleri ellerine almadılar. Patronun sendikadan korkmadığı oldukça aşikâr. Bu nedenle patron, işçilerin haklarına ve iş güvencelerine karşı zaman zaman saldırı yapmaktan geri durmuyor. Bu saldırılara karşı işçiyi koruyacak yegâne güç yine işçilerin birliğinden geçmektedir. İşçiler kuracakları komiteler sayesinde hem patrona karşı mücadele edebilir hem de sendikalarını denetleyebilir, sendikalarını işler hâle getirebilir. 

Bu yazı Gerçek Gazetesi'nin Aralık 2015 tarihli 74. sayısında yayınlanmıştır.