Renault işçisi bundan sonra kötünün iyisine razı olmamalı

OYAK Renault’da yapılan delege seçimleri sona erdi. Seçimi mevcut şube başkanı Nizamettin Bilik 209 delege çıkararak kazandı. Adaylar arasında Türk Metal mevcut şube başkanı Nizamettin Bilik’in listesi dışında, insan kaynakları şefi Ömer Başaran'ın desteğiyle oluşturulan Ömer Saka'nın listesi ve önceki seçimde Nizamettin Bilik ile mücadele eden ama bu seçime muhalif olarak giren Levent Turgut’un listesi vardı. Levent Turgut önceki seçimin kazanılmasında önemli rol oynamış ve şube yönetiminde olması beklenirken, OYAK Renault yönetimi istemiyor denerek dışarıda bırakılmıştı.

Nizamettin Bilik ve ekibi en başından itibaren seçimi kazanmanın yolunun 2015 eyleminin değerlerine yaslanmak olduğunu biliyorlardı. Ancak bunun için mücadeleyi yükseltmek yerine insan kaynaklarının adayını bir korkuluk olarak kullandılar. 2015 eylemlerini Levent Turgut da sahipleniyordu ama Nizamettin Bilik grubu oyları bölünürse insan kaynaklarının adayı kazanır diyerek pek çok işçinin aklını çeldi. Oysa Levent Turgut grubu sendika içinde değişimin olması gerektiğini, her türlü kararın OYAK Renault işçisi ile karar verilmesini, fabrikada her türlü ifade özgürlüğünün olması gerektiğini savunarak işçilerin dikkatini çekmiş ve epeyce destek toplamıştı.

Nizamettin Bilik grubu 2015 eylemlerine sahip çıkar görünüp fiiliyatta Renault yönetimiyle uzlaşmacı bir tavır içine girmişti, işçiler tarafından yetersiz ve etkisiz görülüyordu. Bu da Levent Turgut lehine bir hava yaratmaktaydı. Öte yandan Levent Turgut grubu da değişim söyleminin altını dolduramadı. Sınıf mücadelesi bakış açısından yoksun, daha çok reklam kampanyasına benzeyen bir çalışma yürüttü. Muhalif kesimi etrafında toplasa da 2015 eylemlerinde işçiyi satmış ve tepki toplamış bazı kişileri grubuna aldığı için güven kaybetti. Böylece Nizamettin Bilik işçinin istediği olmasa da kötünün iyisi olarak gördüğü bir aday olarak kazandı.

Bu seçimde kimin kaç oy aldığından daha önemli olan şudur. Renault işçisi, fiili grev ve işgal biçiminde gerçekleşen ve Türk Metal’i bir süreliğine de olsa fabrikadan silen 2015 eylemlerine sahip çıkmaktadır. Renault işçisi Türk Metal’i aşamamıştır ama Renault’da Türk Metal’in eski haliyle var olmasına da izin vermemiştir. Artık seçimler yapılmaktadır. Bu seçimlerde patronun adayı işçi tarafından sandığa gömülmektedir. Bunların hepsini kazanım olarak görmeliyiz. 2015’i yaşamayan yeni işçilere bu bilinci aktarmak çok önemli. Bu da seçim dönemi dışında da tabandaki tartışmaları canlı tutmayı, her fırsatta ve en önemlisi de sözleşme dönemlerinde sendika üzerindeki baskıyı arttırmayı gerektiriyor.

Biz "ayrı gayrı yok birleşik işçi cephesi var” diyoruz. Bu sözün Renault’daki karşılığı görüşü, düşüncesi, memleketi ne olursa olsun işçilerin sınıf çıkarları etrafında birleşmesidir. Bu birliği sağlayacak, patrona ve hatta sendika merkezine karşı sadece Renault işçisinin temsilcisi olarak hareket edecek, gerektiğinde yeni grevlere işgallere önderlik edecek bir oluşumu adım adım inşa etmek bizim görevimizdir.